تجربه‌های کاری

من در شرکت بهروز نیک بصورت تمام وقت و به مدت ۱ تا ۳ سال کار کردم و آخرین سال همکاری من ۱۳۹۸ بوده.

مصاحبه اول من با مدیر بازاریابی بود و مصاحبه معمولی بود. مصاحبه دوم با مدیر اداری، مدیر منابع انسانی بود که به محض ورودم من به اتاق مصاحبه راهنمایی کردن. در اتاق مصاحبه کاملا می شنیدم یک آقایی که کارشناس منابع انسانی هست در حال مسخره کردن کارجوها هست و من به شدت این مساله تو ذوقم زد و بعد برای مصاحبه با مدیر منابع انسانی رفتم که به شدت سیگار می کشید و من که تنگی نفس داشتم خیلی اذیت شدم. ایشون حتی از من نپرسید اذیت میشید یا نه.

فرهنگ خیلی پایینی داره شرکت به طوریکه همه مدیران تو اتاق کارشون و در سالن ها راه می روند و سیگار می کشند و کل فضای شرکت را بوی سیگار گرفته. دیرکرد پرداخن حقوق دارند ولی به کارجو می گن ما نهایت 15 روز دیرکرد داریم در حالیکه 2 ماه دیرکرد دارند. هیچ فرایند خاصی سازمان ندارد. برای ساده ترین درخواست هات باید ماه ها منتظر بمونی. کارکنانش پیشرفت خودشون تو چاپلوسی می بینند. هنگام استخدام بهت وعده میدن ولی بعد استخدام می زنند زیرش. اضافه کار باید بمونی اجباری ولی پول نصف بهت میدن. موقع استخدام ازت چک می گیرن بدون رسید و حتی نباید بزنی بابت حسن انجام کار. واحد منابع انسانی اصلا پاسخگو نیست.

تو مرحله اول مسئول منابع انسانی و مدیر اداری سوال کردن که سوالای پیش پا افتاده خیلی سطحی پرسیدن
بعد یک نوبت دیگه برای مصاحبه با مدیر ارشد رفتم
چیزی که تو مصاحبه من واقعا اذیت کرد این بود که مدیر ارشد تو مدت مصاحبه که حدود پانزده دقیقه بود سه نخ سیگار کشید بدون اینکه حتی اجازه بگیره افراد دیگه اذیت میشن یانه و این برای من ازار دهنده بود بعدم بهم گفتن تاییدی ولی من قبول نکردم چون واقعا فرهنگش از روز اول تو ذوقم خورد.
سوالایی که برام عجیب بود پرسیدنش این بود که چه کشورایی مسافرت رفتم
خونه برای خودم یا مستاجرم
چقدر قسط دارم
اینا سوالات شخصی هست و برای یه سازمان صنایع غذایی پرسیدنش معنی نداره
به نظر من اگر کسی فرهنگ و پرداخت به موقع حقوق براش مهمه اونجا نره
به من تو مصاحبه گفتن رنج حقوق ما بالا نیست
و اینکه ما اجازه میدیم‌ پرسنل تو اتاق کار سیگار بکشن
خودشون گفتن حقوق ما یک ماه تاخیر داره ولی من از پرسنل پرسیدم گفتن تا دوماه تاخیر داره