تجربه‌های کاری

اول یک فرم استخدام ۶ صفحه ای رو گذاشتن روبروم و گفتن تکمیل کن. از شخصی ترین و جزئی ترین سوالات مربوط به زندگیم داخلش بود. بعد یه آزمون به اصطلاح روانشناسی که ۱۸۰_۱۹۰ تا سوال داشت رو باید توی نیم ساعت جواب میدادم. که مونده بودم تو سوال مثلا ۱۶۹ به چه درکی از روحیه و روان من میرسیدن که تو سوال ۵۰ نمیتونستن برسن. بعد از اون رفتم واسه مصاحبه. سه نفره فوق نابلد شروع کردن به سوال پرسیدن جوری که انگار دزد گرفتن. فوق العاده ناحرفه ای و خجالت اور. طوری رفتار میکردن که انگار من مجرمم و اونا قاضی. کلا هر حرفی میزدم یه جوری منفی برداشت میکردن و قضاوتم میکردن. بعد از اون گفتن بدم واسه تست عملی. فاجعه این بود که فایلی ازش میخواستن تست عملی بگیرن مشکل دار بود و خودشون هم مشکلش رو نمیدونستن جیه و انتظار داشتن من جواب صحیح بیارم. کلا از تهران شیمی خیلی بعید بود همچین مصاحبه افتضاحی.

دوساعت فرم روانشناسی پر کردم
مدیر منابع انسانیش یه سری سوالای عجیب پرسید.
سوالای خصوصی پرسیدند.
یه جورایی به تمسخر گرفته بودند انگار.
امیدوارم مدیر عامل این شرکت به جای استفاده اون همه نیروی ناکارامد که فقط داشتن چرخ میزدن دو سه تا نیروی خوب استفاده کنه.